Panibagong Paglilikot ng Imahinasyon

Obvious ba na wala akong magawa? hehehe.. Eto, another walang kakwenta-kwentang kabalbalan..hehehe...

Freedom Park

Nagpunta ako sa freedom park para magpalipas ng oras at sa pagbabakasakaling makita ulit kita doon na nakatambay habang pinipitik-pitik ang iyong gitara. Hindi ako nagkamali. Nandoon ka , naggigitara at sumasabay ang hangin sa iyong pagkanta. Ewan ko ba kung saan ko hinugot ang lakas ng loob para ikaw ay lapitan. Habang ako ay papalapit, halos mabingi na ako sa lakas ng kabog ng aking dibdib. Ito ang unang beses na lalapitan kita.
Nang makalapit na ako sa iyo ay nginitian kita at ako ay nagpakilala. Kilala mo din pala ako dahil sa madalas mo akong Makitang nakatambay dito sa freedom park. Akala ko kasi di mo alam na nag-eexist ako. Umupo ako sa tabi mo at nakipagkwentuhan. Kung minsan ay sumasabay sa iyong pagkanta habang kinakalabit ang iyong gitara. Mas nakilala kita na lalong nagpalalim ng paghanga ko sa iyo. Akala ko kasi suplado ka at may sariling mundo – tanging ang gitara mo lang ang kaibigan mo. Masaya kang kasama. Masarap tumawa kasabay ng pagtawa din ng iyong mga mata. Ni hindi ko man lang namalayan na lumilipas na pala ang oras. Ikaw ay nagpaalam sa akin at nagsabing sana ay magkita tayo muli dito sa freedom park.
Nandito pa din ako sa freedom park at nakatingin sa iyo habang ikaw ay kumakanta kasabay ng pagtugtog mo ng gitara.
Freedom park – kung saan ako malayang nakabuo ng imahinasyon na ikaw ay aking nakasama.